پسرای گلم کیان و کارن

امروز که دارم این مطالب رو می نویسم سه هفته از آغاز بیماری عشقم کیان میگذرد و تو به یک بهبودی نسبی رسیدی .بیماریی  که پسر شیطون منو تونست به زانو در بیاره و مدتها نتونم شیطونی هاشو ببینم پنومونی (عفونت ریه )بود هرچند هیچ علاقه ای ندارم به نوشتن روزهای سختی رو که هممون گذروندیم ولی مینویسم برای اینکه وقتی خودت بزرگ شدی و این مطالب رو خوندی بدونی مریضیت چی بود. دوشنبه بیستم آبان 92توی مهدت مراسم عزاداری گرفته بودن و تو هم زنجیر به دست رفتی مهد ساعت 10برنامه عزاداری شروع میشد که من آمدم مهدت و دیدم تو خیلی بی حالی یک نیم ساعت که بودیم بردمت خونه مامان جون .   اونروز خیلی بی حال بودی تا شب که تب کردی با قطره ...